میرزا احمد محمدی فرزند محمد داواشی در سال 1277 خورشیدی در روانسر چشم به دنیا گشود . ایامی چند در محضر ملا حسن جوانرودیی در روستای تم تم روانسر به تحصیل پرداخت . بع از آن تا سن نوزده سالگی کم و بیش به تحصیل ادامه داده است ، تا هنگام وفات پدر یاریگر وی در امور زندگی بود پس از مدتی به جرگه مردان و همیاران سردار رشید می پیوندد . میرزا احمد مردی صاحب ذوق ، شاعری خوش سخن  و فردی با هوش و از جانبداران سلسله قادریه بود ه است . در سال 1365 در شهر کرمانشاه به پاس مقام شاعر کنگره ای برگزیده گردید . میرزا احمد  در سال 1359 چشم از جهان فرو بست و بنا به وصیت خود او در گورستان  <ویس القرنی > به خاک سپرده شد . مجموعه ای از اشعار او تحت عنوان نسیمی شاهو ، و دیوان میرزا احمد داواشی به چاپ رسیده است .

ئا سیاوه که ی دل :

ئاسیا وه که ی دل په کی که وتووه ........ له بی ئاوییا هه روا خه وتووه

میزان و راشته و سه رو پای نیه ............ شیواوه یه کجار ئاش وه ستای نیه

خو یشم سه لیقه ی ئو ستاییم نیه  ...... ته وانا و تاقه ت ته نییا ییم نیه ...